Паведамленне аб смерці ашмянскага ўрача Фелікса Сабалеўскага ў газеце "Kurjer Warszawski" №80 ад 8 кветня 1862 г. (спасылка).
"У павятовым горадзе Ашмяна 3-га сакавіка
памёр святой памяці Фелікс Сабалеўскі – доктар медыцыны і хірургіі, надворны саветнік,
студэнт былога Віленскага універсітэта, улюбёнец тагачаснага прафесара Анджэя Снядэцкага. Ён быў ашмянскім павятовым доктарам на працягу 29 гадоў. Усё сваё жыццё ён прысвяціў на карысць чалавецтва, заваяваў сэрца кожнага, усе яго
шкадуюць. І бедны клас
людзей Ашмяны і
ваколіц аплаквае яго смерць, з болем успамінаючы, як ён, не аднойчы ўначы, выкліканы да хворага, без усякай прыкрасці, не зважаючы на карысць, спяшаўся
аказаць медыцынскую дапамогу. А лепшым доказам
таго, як любілі яго людзі, было тое, што калі мінулай
вясной здароўе доктара Сабалеўскага пачало пагаршацца, грамадзяне, якія сабраліся на выбары
павятовага маршалка ў Ашмяне, склаліся значнай сумай грошай,
атрымалі дазвол ад урачэбнай улады і пашпарт ад Урада, і неадкладна адправілі яго на замежныя мінеральныя воды,
дзе святой памяці
Сабалеўскі правёў усё лета, а ўвосень вярнуўся да сям’і. На жаль! Толькі на выгляд здавалася, што здароўе яго палепшылася, але сiлы вiдавочна
пачалi пакiдаць яго, усё больш узмацнялiся болi ў грудзях, з якiмі нічога не атрымалася зрабіць за усю мінулую суровую зiму. Ён
памёр, пакінуўшы мілую памяць пра сябе для тых, хто
ведаў яго, ён быў найлепшым
мужам і бацькам, быў таварыскім і добрым. Яго заўчасная
смерць пакідае ў
няўцешным горы яго шаноўную жонку і дзвюх дачок. – К."
Запіс аб смерці Фелікса Сабалеўскага |
Тэкст арыгінала:
W powiatowym mieście Oszmianie, dnia 3go Marca, zakończył życie ś. p. Felix Sobolewski, Doktor Medycyny i Chirurgji, Radca Dworu, uczeń b. Wileńskiego Uniwersytetu, ulubieniec Profesora na ówczas Jędrzeja Sniadeckiego; był on powiatowym Oszmiańskim Doktorem bez przerwy lat 29, poświęcił życie całe dla dobra ludzkości, zaskarbił wszystkich serca dla siebie, wszyscy go żałują, a niezamożna klassa ludzi m. Oszmiany i jej okolic opłakuje zgon jego, przymominając z bołeścią jak nieraz wśród nocy wezwany do chorego, bez najmniejszej przykrości, bez wzgłędu na korzyść, swoją spieszył z udzieleniem pomocy lekarskiej, a jak był od obywateli kochanym, najlepszym jest dowodem, kiedy minionej wiosny Doktor Sobolewski widocznie zaczął na zdrowiu zapadać, zebrani na wybór Powiatowego Marszałka w Oszmianie obywatele złażyli znaczną składkę, wyjednali pozwolenie od władzy medycznej, a pasport od Rządu, i z tem zaraz wysłali go do wód mineralnych zagranicznych, gdzie całe lato ś. p. Sobolewski przebawił, a w jesieni powrócił na łono rodziny. Niestety! Zdrowie jego na pozór tylko zdawało się być polebszonem a siły wyrażnie go opuszczać zaczynały, rozwijając coraz silniej cierpienia piersiowe, które przez całą tę ostrą jaką mieliśmy zimę z domu wydalić się nie dozwoliły. Umarł zostawując słodką po sobie pamięć tych co go znali, był bowiem mężem i ojcem najlepszym, w pożyciu towarzyskim i miłym; zgon jego przedwczesny zostawuje w nieutulonym żalu czcigodną Małżonkę i dzwie Córki. – K.
Комментариев нет:
Отправить комментарий